Reisverslag 2: Ny Alesund:
Door: Sebastiaan Koppelle
Blijf op de hoogte en volg Sebastiaan
20 April 2014 | Spitsbergen, Spitsbergen
Hier mijn tweede reisverslag, dit keer vanuit Ny Alesund! Ik ben hier nu voor een volle week en het bevalt me hier prima. Het is echt adembenemend mooi hier.
Afgelopen maandag ben ik van Longyearbyen (de hoofdstad van Spitsbergen) naar Ny Alesund gevlogen. Ny Alesund is een wetenschapsdorpje in het noord westen van Spitsbergen, waar ook enkel wetenschappers mogen komen en geen andere mensen (op de toeristen van cruiseschepen na dan…). De vlucht was echt enorm gaaf, we vlogen met een 12-zits propeller vliegtuigje en we vlogen vrij laag voor ongeveer een half uur. We konden heel goed de gletsjers en het zee ijs zien en na een half uur kwam Ny Alesund in zicht. Het is super indrukwekkend om hier uit het vliegtuig te stappen. Overal bergen, een dikke laag sneeuw en een strak blauwe lucht. Vanaf het vliegtuig werden we met een busje naar de receptie gebracht waar we ons eerst moesten aanmelden bij de station leader, die ons vervolgens het een en ander aan uitleg gaf over het dorpje en ook de regels. Wij zitten in het blauwe huis, dit huis is eigendom van het Frans/Duitse onderzoeksstation AWIPEV en we delen dit huis dan ook met 2 Fransen en drie Duitsers. Nadat we onze spullen op onze kamer hadden gezet (we hebben trouwens een super chille kamer, redelijk ruim en eigen internet aansluiting!) zijn we naar de opslag gebracht om daar onze opgestuurde spullen te verzamelen. Ongeveer 4 weken voor dat ik vertrok naar Spitsbergen hadden we een trainingsweek in Bremerhaven bij het AWI (Alfred Wegener Instituut) hier kregen we voorlichting over alle projecten die hier nu uitgevoerd worden, maar ook over de risico’s (ijsberen) en wapentraining/schietcursus. Ook moesten we daar expeditie kleding aanpassen en die werd vervolgens naar Spitsbergen opgestuurd. Nadat we onze kleding maar ook onze labspullen hadden opgehaald zijn we naar de kantine gegaan voor ons eerste diner hier in Ny Alesund. Op het menu stond aardappelen met kabeljauw. Over het eten kunnen we trouwens niet klagen, het is echt enorm goed, zeker als je je bedenkt dat hier maar 1 keer per maand een vrachtschip langs komt met nieuwe goederen.
De volgende dag wilden we eigenlijk gelijk met de boot het water op gaan om onze eerste water monsters te verzamelen. Echter sneeuwde het enorm hard en was er te weinig zicht om met de boot erop uit te gaan. Dit moesten we dus nog even uitstellen. In de tussentijd zijn we doorgegaan met het uitpakken en opbouwen van ons laboratorium in het Kingsbay Marine lab (een van de mooiste plekken om te mogen werken!). Om 14 uur gingen we naar de schietbaan om een herhalings cursus te doen voor het schieten. De schietbaan ligt ongeveer 1 a 2 km uit het dorp vandaan en om er te komen moet je met de sneeuwscooter de berg op. Iedereen kreeg een eigen sneeuwscooter (ja ook ik!), maar voor we weg konden moesten ik en Douwe eerst even wat oefeningen doen op de sneeuwscooter. Het is echt super vet om op een sneeuwscooter door de sneeuw te scheuren en je staat er van te kijken wat een vermogen die dingen hebben! Nadat we een beetje gewend waren geraakt met de sneeuwscooter, zijn we richting de schietbaan gereden. Net buiten het dorp moesten we eerst even stoppen omdat daar eerst het geweer geladen moet worden aangezien er in de buurt ijsberen rond zouden kunnen lopen. Vervolgens zijn we weer verder gegaan richting de baan. Halverwege bleek dat het te hard sneeuwde en we belandde in een white-out. We zagen helemaal niets meer en het was dus niet verantwoord om door te rijden. We zijn terug gegaan en zouden in de avond nog een keer proberen om de schietbaan te bereiken. Inderdaad lukte het ’s avonds wel om er te komen maar er lag zoveel losse sneeuw dat de sneeuwscooter van de instructrice helemaal in de sneeuw vast zat. Die hebben we toen met 8 man los moeten trekken, koste een dik half uur om er uit te komen…
Het schieten ging weer super, het leek wel alsof ik al jaren ervaring heb met een geweer. Wapen pakken, kogels meenemen, dan kamer opentrekken, geweer half laden en positie innemen. Klaar? VOL LADEN EN SCHIETEN! Dit keer schieten we met zwaardere geweren dan de keer in Bremerhaven en dat was wel te merken ook. Zeer indrukwekkend om ermee te schieten. De eerste keer schoot ik direct erg goed (zie foto ;-) en ja ik ben er trots op haha!). Deze avond stond er walvis op het menu, het is hier schijnbaar heel normaal om dit soort uitzonderlijke dieren te eten aangezien er voor de rest van de week ook nog rendier op het menu stond.
Woensdag konden we nog steeds niet het water op, er stond een stormachtige wind en ook sneeuwde het nog steeds. De luchttemperatuur was ‘maar’ -15 graden, maar de wind chill temperatuur was -34!. Je kan je wel indenken dat dit enorm koud was… Omdat we weer niet het water op konden zijn we dus weer verder gegaan om het lab op te bouwen.
Donderdag gingen we voor het eerst echt beginnen met monsters nemen. Er is hier in het dorp een oude pier vanwaar je apparatuur naar beneden kan laten zakken om op deze manier water te verzamelen. Ook zit er een ferrybox die vanaf ongeveer 11 meter diepte water uit de fjord omhoog pompt. Dit water kun je aftappen in het huisje dat er staat en ook daar worden allerlei dingen aan gemeten zoals de temperatuur, zoutgehalte van het water, chlorophyll levels (de pigmenten die in hele kleine algen zitten) etc. We waren al even bezig op de pier met de apparatuur toen ik in de verte een zeehond met zijn kop boven water zag komen, niet veel later lag hij (of zij) op nog geen 2 meter van ons vandaan in het water te dobberen en heel nieuwsgierig te kijken naar wat wij aan het doen waren. Vervolgens kwamen er nog wat salto’s en schroeven achteraan voordat hij weer vertrok. Super vet om in zo kwetsbaar gebied te mogen zijn en dit allemaal te mogen zien. Vervolgens hebben we het verzamelde water meegenomen naar het lab om daar wat eerste testjes mee te doen. In de avond zijn we naar de sportzaal gegaan. Ondanks dat het een enorm afgelegen dorp is en er vrijwel niets te doen is, is er wel de mogelijkheid om te kunnen sporten. Er is een sportzaal waar je kan voetballen en basketballen maar je kan er ook op de loopband, fietsen, bankdrukken etc.
Vrijdag was het dan eindelijk goed genoeg weer om de fjord op te kunnen! Hier hadden we enorm naar uit gekeken, lekker met de boot het water op en ons water verzamelen zodat we onze experimenten kunnen gaan doen. Omdat het water erg koud is en we toch wel dicht bij moeten komen om met de apparatuur het water te verzamelen hadden we een survival suit aangetrokken. Mocht je onverhoopt in het water vallen dan isoleert het survival suit goed genoeg om je in ieder geval langer in leven te houden. Erg verstandig dus om dit aan te trekken. Echter na nog geen half uur varen merkte ik al dat ik het goed koud begon te krijgen. Het begon bij me voeten… We gingen eerst richting de gletsjer, daar is een station in het water waar we goed water konden verzamelen met sediment erin (zand, silt en klei etc.) wat we ook nodig hadden. Hoe dichterbij de gletsjer je komt hoe meer ijsbergen en stukken er in het water komen. De ijsbergen zijn enorm blauw van kleur en de gletsjer waarvan je in de verte dacht dat hij maar een paar meter hoog was, blijkt nu toch een meter of 40 hoog te zijn! Echt heel mooi om vanaf het water te bekijken. Echter ondertussen kreeg ik het steeds kouder en me voeten waar ik het net over had daar ging het niet veel beter mee. Me hielen en tenen werden langzaamaan gevoelloos en ook de wind op het water begon weer toe te nemen. Het duurde niet lang meer voor ik mijn voeten niet meer voelde en ook nog eens zeeziek werd van de golven. We moesten eerder terug naar de kant omdat ik het zo ontzettend koud had, dat het gewoon niet gezond kon zijn om langer buiten te blijven. Ik ben toen opgehaald met de auto en heb eerst een half uur binnen gezeten en aan me voeten gewreven voordat er eindelijk weer wat gevoel terug kwam. Een goede les dus voor de volgende keer om me wat warmer aan te kleden…
Ondanks dat het Pasen is dit weekend, heb ik geen vrij. Aangezien er zoveel gedaan moet worden, moeten we wel doorwerken. En wat we nu doorwerken scheelt misschien weer aan het einde zodat we dan misschien wat dagen over hebben om andere dingen te doen.
Het is nu 23:08 hier en ik zit dit allemaal te typen op mijn bed, het is klaarlichte dag (avond) en het wordt ook niet meer donker. Eergisteren was de eerste dag van de midzomer zon. Dit houdt in dat vanaf die dag de zon niet meer onder gaat en er dus 24 uur per dag licht is. Gelukkig begin ik er steeds meer aan te wennen en slaap ik steeds beter!
Ik denk dat het voor nu wel weer even genoeg informatie is. Ik ga lekker mijn bed opzoeken en nog even een filmpje kijken. Morgen weer vroeg op want we moeten water gaan verzamelen in de fjord met de boot… Hopen dat ik dit keer niet weer zeeziek wordt.
Tot snel en fijne pasen iedereen vanuit het prachtige Ny Alesund!
Afgelopen maandag ben ik van Longyearbyen (de hoofdstad van Spitsbergen) naar Ny Alesund gevlogen. Ny Alesund is een wetenschapsdorpje in het noord westen van Spitsbergen, waar ook enkel wetenschappers mogen komen en geen andere mensen (op de toeristen van cruiseschepen na dan…). De vlucht was echt enorm gaaf, we vlogen met een 12-zits propeller vliegtuigje en we vlogen vrij laag voor ongeveer een half uur. We konden heel goed de gletsjers en het zee ijs zien en na een half uur kwam Ny Alesund in zicht. Het is super indrukwekkend om hier uit het vliegtuig te stappen. Overal bergen, een dikke laag sneeuw en een strak blauwe lucht. Vanaf het vliegtuig werden we met een busje naar de receptie gebracht waar we ons eerst moesten aanmelden bij de station leader, die ons vervolgens het een en ander aan uitleg gaf over het dorpje en ook de regels. Wij zitten in het blauwe huis, dit huis is eigendom van het Frans/Duitse onderzoeksstation AWIPEV en we delen dit huis dan ook met 2 Fransen en drie Duitsers. Nadat we onze spullen op onze kamer hadden gezet (we hebben trouwens een super chille kamer, redelijk ruim en eigen internet aansluiting!) zijn we naar de opslag gebracht om daar onze opgestuurde spullen te verzamelen. Ongeveer 4 weken voor dat ik vertrok naar Spitsbergen hadden we een trainingsweek in Bremerhaven bij het AWI (Alfred Wegener Instituut) hier kregen we voorlichting over alle projecten die hier nu uitgevoerd worden, maar ook over de risico’s (ijsberen) en wapentraining/schietcursus. Ook moesten we daar expeditie kleding aanpassen en die werd vervolgens naar Spitsbergen opgestuurd. Nadat we onze kleding maar ook onze labspullen hadden opgehaald zijn we naar de kantine gegaan voor ons eerste diner hier in Ny Alesund. Op het menu stond aardappelen met kabeljauw. Over het eten kunnen we trouwens niet klagen, het is echt enorm goed, zeker als je je bedenkt dat hier maar 1 keer per maand een vrachtschip langs komt met nieuwe goederen.
De volgende dag wilden we eigenlijk gelijk met de boot het water op gaan om onze eerste water monsters te verzamelen. Echter sneeuwde het enorm hard en was er te weinig zicht om met de boot erop uit te gaan. Dit moesten we dus nog even uitstellen. In de tussentijd zijn we doorgegaan met het uitpakken en opbouwen van ons laboratorium in het Kingsbay Marine lab (een van de mooiste plekken om te mogen werken!). Om 14 uur gingen we naar de schietbaan om een herhalings cursus te doen voor het schieten. De schietbaan ligt ongeveer 1 a 2 km uit het dorp vandaan en om er te komen moet je met de sneeuwscooter de berg op. Iedereen kreeg een eigen sneeuwscooter (ja ook ik!), maar voor we weg konden moesten ik en Douwe eerst even wat oefeningen doen op de sneeuwscooter. Het is echt super vet om op een sneeuwscooter door de sneeuw te scheuren en je staat er van te kijken wat een vermogen die dingen hebben! Nadat we een beetje gewend waren geraakt met de sneeuwscooter, zijn we richting de schietbaan gereden. Net buiten het dorp moesten we eerst even stoppen omdat daar eerst het geweer geladen moet worden aangezien er in de buurt ijsberen rond zouden kunnen lopen. Vervolgens zijn we weer verder gegaan richting de baan. Halverwege bleek dat het te hard sneeuwde en we belandde in een white-out. We zagen helemaal niets meer en het was dus niet verantwoord om door te rijden. We zijn terug gegaan en zouden in de avond nog een keer proberen om de schietbaan te bereiken. Inderdaad lukte het ’s avonds wel om er te komen maar er lag zoveel losse sneeuw dat de sneeuwscooter van de instructrice helemaal in de sneeuw vast zat. Die hebben we toen met 8 man los moeten trekken, koste een dik half uur om er uit te komen…
Het schieten ging weer super, het leek wel alsof ik al jaren ervaring heb met een geweer. Wapen pakken, kogels meenemen, dan kamer opentrekken, geweer half laden en positie innemen. Klaar? VOL LADEN EN SCHIETEN! Dit keer schieten we met zwaardere geweren dan de keer in Bremerhaven en dat was wel te merken ook. Zeer indrukwekkend om ermee te schieten. De eerste keer schoot ik direct erg goed (zie foto ;-) en ja ik ben er trots op haha!). Deze avond stond er walvis op het menu, het is hier schijnbaar heel normaal om dit soort uitzonderlijke dieren te eten aangezien er voor de rest van de week ook nog rendier op het menu stond.
Woensdag konden we nog steeds niet het water op, er stond een stormachtige wind en ook sneeuwde het nog steeds. De luchttemperatuur was ‘maar’ -15 graden, maar de wind chill temperatuur was -34!. Je kan je wel indenken dat dit enorm koud was… Omdat we weer niet het water op konden zijn we dus weer verder gegaan om het lab op te bouwen.
Donderdag gingen we voor het eerst echt beginnen met monsters nemen. Er is hier in het dorp een oude pier vanwaar je apparatuur naar beneden kan laten zakken om op deze manier water te verzamelen. Ook zit er een ferrybox die vanaf ongeveer 11 meter diepte water uit de fjord omhoog pompt. Dit water kun je aftappen in het huisje dat er staat en ook daar worden allerlei dingen aan gemeten zoals de temperatuur, zoutgehalte van het water, chlorophyll levels (de pigmenten die in hele kleine algen zitten) etc. We waren al even bezig op de pier met de apparatuur toen ik in de verte een zeehond met zijn kop boven water zag komen, niet veel later lag hij (of zij) op nog geen 2 meter van ons vandaan in het water te dobberen en heel nieuwsgierig te kijken naar wat wij aan het doen waren. Vervolgens kwamen er nog wat salto’s en schroeven achteraan voordat hij weer vertrok. Super vet om in zo kwetsbaar gebied te mogen zijn en dit allemaal te mogen zien. Vervolgens hebben we het verzamelde water meegenomen naar het lab om daar wat eerste testjes mee te doen. In de avond zijn we naar de sportzaal gegaan. Ondanks dat het een enorm afgelegen dorp is en er vrijwel niets te doen is, is er wel de mogelijkheid om te kunnen sporten. Er is een sportzaal waar je kan voetballen en basketballen maar je kan er ook op de loopband, fietsen, bankdrukken etc.
Vrijdag was het dan eindelijk goed genoeg weer om de fjord op te kunnen! Hier hadden we enorm naar uit gekeken, lekker met de boot het water op en ons water verzamelen zodat we onze experimenten kunnen gaan doen. Omdat het water erg koud is en we toch wel dicht bij moeten komen om met de apparatuur het water te verzamelen hadden we een survival suit aangetrokken. Mocht je onverhoopt in het water vallen dan isoleert het survival suit goed genoeg om je in ieder geval langer in leven te houden. Erg verstandig dus om dit aan te trekken. Echter na nog geen half uur varen merkte ik al dat ik het goed koud begon te krijgen. Het begon bij me voeten… We gingen eerst richting de gletsjer, daar is een station in het water waar we goed water konden verzamelen met sediment erin (zand, silt en klei etc.) wat we ook nodig hadden. Hoe dichterbij de gletsjer je komt hoe meer ijsbergen en stukken er in het water komen. De ijsbergen zijn enorm blauw van kleur en de gletsjer waarvan je in de verte dacht dat hij maar een paar meter hoog was, blijkt nu toch een meter of 40 hoog te zijn! Echt heel mooi om vanaf het water te bekijken. Echter ondertussen kreeg ik het steeds kouder en me voeten waar ik het net over had daar ging het niet veel beter mee. Me hielen en tenen werden langzaamaan gevoelloos en ook de wind op het water begon weer toe te nemen. Het duurde niet lang meer voor ik mijn voeten niet meer voelde en ook nog eens zeeziek werd van de golven. We moesten eerder terug naar de kant omdat ik het zo ontzettend koud had, dat het gewoon niet gezond kon zijn om langer buiten te blijven. Ik ben toen opgehaald met de auto en heb eerst een half uur binnen gezeten en aan me voeten gewreven voordat er eindelijk weer wat gevoel terug kwam. Een goede les dus voor de volgende keer om me wat warmer aan te kleden…
Ondanks dat het Pasen is dit weekend, heb ik geen vrij. Aangezien er zoveel gedaan moet worden, moeten we wel doorwerken. En wat we nu doorwerken scheelt misschien weer aan het einde zodat we dan misschien wat dagen over hebben om andere dingen te doen.
Het is nu 23:08 hier en ik zit dit allemaal te typen op mijn bed, het is klaarlichte dag (avond) en het wordt ook niet meer donker. Eergisteren was de eerste dag van de midzomer zon. Dit houdt in dat vanaf die dag de zon niet meer onder gaat en er dus 24 uur per dag licht is. Gelukkig begin ik er steeds meer aan te wennen en slaap ik steeds beter!
Ik denk dat het voor nu wel weer even genoeg informatie is. Ik ga lekker mijn bed opzoeken en nog even een filmpje kijken. Morgen weer vroeg op want we moeten water gaan verzamelen in de fjord met de boot… Hopen dat ik dit keer niet weer zeeziek wordt.
Tot snel en fijne pasen iedereen vanuit het prachtige Ny Alesund!
-
20 April 2014 - 23:32
Jenny:
Super lieffie. Heb je weer mooi omschreven!!
Love you! xxx -
21 April 2014 - 09:25
Henny Rila:
GAAF, WAANZINNIG echt zo mooi. kan me voorstellen dat je onder de indruk bent. nou ik kan je vertellen ik ook hoor. Ik kan me bijna niet voorstellen dat jij dit in het echt ziet. normaal zie je dit alleen maar op tv of op fotos. En dat het koud is wil ik best geloven. heb je geen kleding met ingebouwde verwarmng, zou wel lekker zijn. misschien iets om uit te vinden. Dat schieten gaat je goed af he, ik hoop alleen dat je dat niet nodig zal hebben. Dat de ijberen op afstand , maar wel binnen zicht zijn voor je. Ook dat zou wel gaaf zijn toch? Je beleeft heel wat daar ook weer met die sneeuwscooter man jij leeft in zo'n andere wereld dit is echt once in a lifetime. Blijf vooral genieten en goed voor jezelf zorgen, en ik kijk nu al uit naar je volgend verslag. dit is ook voor mij een avontuur. Dikke knuffel van mij xxxx -
21 April 2014 - 13:20
Hannie Eland:
hoi sebastiaan, was super mooi geschreven je verslag ,ik ben trots op je hoor, dat jij zover gekomen bent en allemaal beleeft in je leven, net als je ma zegt je ziet het optv,dan heb je er geen voorstelling van dat je daar kan leven in die ijzigge kou brrrrrrr.geniet nog van de tijd daar ik blijf je volgen op deze site, wat ga je hierna weer doen ???ook weer ver weg zeker , groetjes van mij hannie dikke knuffel xxx -
21 April 2014 - 18:13
Rob&Esther:
He jongen! Gaaf verslag weer. Mooi om te lezen dat je het zo goed naar je zin hebt.
Je moet wel voorzichtig zijn hoor! Ik bedoel dat je je goed aan moet kleden. Het loopt wat lastig zonder voeten.
Lijkt me wel kicken hoor op zo'n sneeuwscooter. ..lijkt wel een film man.
Hoe groot is de kans dat er een Walvis naast je bootje opduikt?
Lijkt ons vreemd avonds te eten wat je op de dag ziet. Je vertelde dat je al zeehond op had. Paste die walvis wel op je bord? Leuk dat je kennis maken met de plaatselijke keuken.
Dat het link is als je voeten bevriezen weet ik van opa en oma. Oma heeft ooit ook eens bevroren voeten gehad. Die waren als grijs zwart aan het worden. Opa heeft zich de 'tandjes' moeten wrijven. ..niet te flitsen.
Oppassen dus!
He jongen tot snel!!.
Grts pa & Esther
-
21 April 2014 - 20:11
Sebastiaan Koppelle:
haha ja ik moest ook echt een half uur wachten voor het weer een beetje warm werd en kon bewegen, niet normaal man. Maar ben vandaag weer op de boot geweest en alles ging goed. Koud had ik het in ieder geval niet. Had een thermobroek aan daaroverheen mijn gewone broek, toen nog een wollenbroek en daaroverheen mijn werkbroek! De kans dat een walvis opduikt is niet zo groot nu maar later in het seizoen (mei juni) is de kans heel groot dat er beluga's komen. Dat zijn kleine witte walvissen. -
22 April 2014 - 19:46
Wilma:
Hoi Sebas,
Wij hebben net onze paaseieren op,maar dat is niks vergeleken met zeehond en walvis,stoer dat je wel alles probeert,en ook de smaak nog een beetje kan weergeven.
Het was raar dat je niet met de pasen aan de borrel zat,maar dat je met deze dagen op Spitsbergen zit ,daar kan geen Pasen tegenop.
Gaat het naarmate de zomer eraan komt,wat warmer worden?
Misschien tegen de tijd dat je vertrekt kan je in je zwembroek een paar leuke plaatjes schieten.
Van Jen begreep ik dat je samen met Douwe je kamer deelt? kan je een beetje met hem overweg?
Best wel belangrijk als je zo opelkaar aangewezen bent.
Hebben jullie ook nog een beetje contact met de andere duitsers en fransen?
En als je naar het "dorp" gaat moet dat dan ook met sneeuwscooter?
Dat is wel iets wat ik zou willen uitproberen ff lekker crossen over de sneeuw,maar miss beter
voor alle dieren in de buurt dat ik dat niet kan uitproberen ha ha.
Ben best jaloers op de mooie uitzichten en de natuur waar je onderdeel van uit mag maken,maar die kou...... nee ben blij dat het hier juist weer wat warmer wordt.
Ik vroeg me af hoe stil het daar is,en hoor je ook vogels fluiten? of overleven die het niet.
Je leest,zoals altijd weer (te) veel vragen.
Sebas,ik wens je een onvergetelijke stage toe de komende tijd.....enne neem een paar lekkere recepten mee van walvis en zeehond;-)
Liefs Wilma X
-
22 April 2014 - 21:01
Kees:
Hoi Sebas
Bedankt dat je ons laat meegenieten van je bijzondere ervaringen.
De manier hoe je het verteld is niet alleen leuk om te lezen maar ook zo beelden dat ik t voor me zie.
Als de afloop goed is, dan hoop ik voor je ( ons lezers!) dat je nog een beer tegenkomt en die afschiet.
zo'n beetje als The Edge, maar dan in de sneeuw. (geintje)
Succes verder en we hopen je weer snel en gezond terug te zien
gr kees -
22 April 2014 - 22:34
Sebastiaan Koppelle:
Hee allemaal, erg leuk dat jullie zo mee lezen en zo geïnteresseerd zijn! Ik weet alleen niet of ik het vol hou elke week zulke verhalen te schrijven haha! Nu is het nog makkelijk omdat ik veel meemaak, maar dit alles wordt steeds gewoner uiteindelijk.. Ik zal me best doen om toch af en toe wat te laten horen ;)
Wilma:
Met Douwe kan ik prima opschieten, hij is serieus als het nodig is maar ook lekker relaxed als dat kan. Precies zoals het moet en het is erg gezellig. Leuke foto stuurde Jen trouwens van jullie allemaal met Pasen :D, zag er zoals altijd erg gezellig uit!
Wat betreft de zwembroek, die heb ik niet meegenomen hoor haha, het wordt hier hooguit net boven nul in de periode dat ik wegga maar voorlopig blijft het waarschijnlijk nog wel lekker vriezen. Toch kijk ik ook wel uit om deze plek eens te zien als het sneeuw allemaal weg is.
Wat betreft nar het dorp gaan: Mijn huis ligt zelf ook in het dorp en je kan hier gewoon rondlopen van de ene naar de andere plek. Er zijn sneeuwscooters voor langere afstanden bijvoorbeeld als je door de bergen moet reizen of naar de gletsjer moet etc.Omdat wij naar de schietbaan moesten (die buiten het dorp ligt op de berg) kregen we een scooter mee ;)
Vogels zijn er wel en het worden er langzaamaan steeds meer, echt fluiten of wat dan ook hoor je niet. Het is hier muisstil het enige wat je hoort als iedereen stil is, is de zee die op de kust slaat af en toe en de wind van buiten. Heerlijk haha! Nu komen de Eidereenden langzaam binnen en later komen de brandganzen. Ons dorp is ook een grote broedplek voor sternen en die komen ook nog. Als die er zijn moet je goed je hoofd bewaken want als ze de eieren gaan leggen en aan het broeden zijn zijn ze zo agressief dat ze op je hoofd gaan pikken!
Nogmaals iedereen erg leuk om de berichten te lezen!!
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
